Projekat podržali
Sponzori mreže
|
 Izmedju otvorenih i zatvorenih granica
|
|
|
|
Objavljeno : 01.11.2017. |
 |
 |
 |
|
|
| |
 Nedavni izbori širom sveta jasno su pokazali rast podrške kandidatima i partijama koje zagovaraju deportaciju migranata i veća ograničenja imigracije, pa i njenu potpunu zabranu. Istovremeno, sve je rašireniji i vidljiviji otpor takvim merama. Uprkos koristima od imigracije, kao što je povećanje radne snage, na granicama je sve više zidova, od kojih je većina izgrađena u 21. veku.
Broj imigranata se više nego utrostručio u proteklih pola veka, ali je njihov udeo u svetskoj populaciji i dalje veoma mali, oko 3%, odnosno oko 250 miliona ljudi. Većina njih koncentrisana je u malom broju uglavnom razvijenih zemalja, a više od polovine svih imigranata živi u 10 zemalja.
Najviše migranata, gotovo 47 miliona, živi u SAD. Među evropskim zemljama s najviše migranta su Nemačka i Rusija sa po 12 miliona imigranata i Velika Britanija gde ih ima oko devet miliona.
Imigranti uglavnom dolaze iz zemalja u razvoju. Najveći broj njih je poreklom iz Indije, Meksika, Rusije i Kine.
Na globalnom nivou, međunarodna migracija nema veliki demografski uticaj na ukupnu svetsku populaciju. Ali gledano iz ugla pojedinačne zemlje, imigracija često ima značajnu ulogu u demografskim promenama, ne samo u broju stanovnika, nego i u starosnoj strukturi i sastavu stanovništva. Treba imati na umu i da posledice imigracije ne nastaju samo zbog broja migranata, nego i zbog njihovih potomaka.
Imigracijom protiv smanjenja populacije
Demografski uticaj međunarodne imigracije na rast stanovništva se jasno može videti na primeru Evropske unije.
Od 1960. do početka 1990-ih godina prirodni priraštaj, odnosno razlika između broja rođenih i umrlih bila je veća od razlike između broja imigranata i emigranata. Od tada, međutim, neto migracija postaje veća od prirodnog priraštaja, uglavnom zbog niske stope nataliteta, a proteklih godina rast stanovništva EU skoro potupno je zasnovan na neto migraciji.
Na primer, broj stanovnika EU 2016. godine povećan je na osnovu neto migracije za 1,5 milion, dok je prirodni priraštaj bio u minusu od 15.000.
U evropskim zemljama kao što su Nemačka, Mađarska, Italija, Španija ili Rusija, međunarodna migracija ublažava očekivano smanjenje populacije zbog negativnog prirodnog priraštaja.
Procenjuje se da bi u Nemačkoj broj stanovnika do 2050. bio za 16% manji da nema priliva migranata, odnosno za više od 40% do kraja veka.
S druge strane, zemlje iz kojih odlazi najviše ljudi, među kojima su Bangladeš, El Salvador, Kirgistan i Filipini, imale bi u budućnosti daleko više stanovnika da nemaju toliko iseljenika.
Etnička homogenost protiv imigracije
Pored uticaja na broj stanovnika, međunarodna migracija takođe može da ima važne posledice po starosnu strukturu zemlje.
Imigracija obično znači više mladih radno aktivnih ljudi, što stabilizuje i povećava radnu snagu i doprinosi sporijem starenju populacije kratkoročno gledano.
Sastav stanovništva jedne zemlje takođe se menja pod uticajem migracije. Mnogi današnji imigranti se etički, verski i kulturno razlikuju od stanovnika zemlje u koju dolaze, što doprinosi povećanju etičke i kulturalne raznolikosti.
Međutim, u mnogim zemljama, uključujući Austriju, Češku, Mađarsku, Poljsku, Grčku i Italiju, etnička i kulturalna homogenost se smatra pozitivnom karakteristikom. Imigracione politike u tim zemljama podrazumevaju zatvorene granice i ograničavanje imigracije na izabranu grupu ljudi koja će održavati etničku homogenost i dominaciju. Rast nacionalizma u tim zemljama često prerasta u nativizam, ksenofobiju i rastući uticaj krajnje desničarskih političkih partija.
Nasuprot njima, zagovornici otvorenih granica i neograničavanja imigracije naglašavaju da će slobodno prekogranično kretanje ljudi pomoći u smanjenju siromaštva na globalnom nivou i da će imati ekonomske i demografske koristi i za zemlje porekla i zemlje destinacije.
Otvorene granice, prema njihovom mišljenju, mogu da pomognu i u borbi protiv ilegalne imigracije, krijumčarenja ljudi i da se smanji broj migranata koji stradaju pokušavajući da dođu do željene zemlje.
Zidovi u 21.veku
Međunarodne agencije i nevladine organizacije aktivno rade sa vladama da naprave globalan dogovor o bezbednoj, regularnoj i mirnoj migraciji, koji bi bio usvojen na konferenciji Ujedinjenih nacilja o međunarodnim migracijama 2018. godine.
Ipak, sadašnji međunarodni odnosi, posebno sve rašireniji oružani sukobi, terorizam i rast priliva izbeglica, zajedno s isticanjem nacionalnog suvereniteta nad pitanjima međunarodne migracije, umanjuju šanse da bude usvojen bilo kakav značajan dogovor o migraciji.
S izuzetkom članica Evropske unije, nijedna druga zemlja nije usvojila imigracionu politiku otvorenih granica. Naprotiv, mnoge zemlje učvršćuju ili zatvaraju svoje granice.
Posle pada Berlinskog zida 1989. godine u svetu je postojalo 15 zidova na granicama, a danas ih ima 70. Tri četvrtine tih pograničnih zidova ili ograda podignuto je posle 2000. godine.
Uprkos globalizaciji, isticanju ekonomskih koristi od imigracije, demografskim izazovima smanjenja i starenja populacija, izgleda da se zemlje sve češće opredeljuju da ograniče protok ljudi preko granica.
Izvor: Inter Press Service
Foto: Pixabay.com
Povezani sadržaj
|
|
|
EurActiv Srbija
