Evropa se i ranije, u proteklih nekoliko decenija, suočavala sa velikim prilivom migranata, kao što je to danas slučaj sa izbeglicama i migrantima sa Bliskog istoka i severa Afrike. Posle Drugog svetskog rata, na čijem kraju se u Evropi, prema podacima UN, raselilo 40 miliona osoba, usledilo je nekoliko talasa seobe stanovništva: od povratka kolonista rođenih u Alžiru u Francusku do izbeglica koji su bežali od rata u bivšoj Jugoslaviji.

Pošto je Evijanskim mirovnim sporazumom iz 1962. godine okončan osmogodišnji rat za nezavisnost Alžira od kolonijalne vlasti Francuske, oko 200.000 alžirskih Francuza je odmah napustilo zemlju u kojoj su rođeni.

U Parizu se u prvo vreme verovalo da je to samo privremeno i da će većina doseljenika tražiti alžirsko državljanstvo. Do toga, međutim, nije došlo već se broj doseljenika povećao na milion ljudi koji su, bilo da su jevrejske, hrišćanske i muslimanske veroispovesti, rođeni u Alžiru i čije su porodice generacijama živele u toj zemlji.

U celini, u okviru procesa dekolonizacije, broj povratnika iz nekadašnjih francuskih kolonija je dostigao u Francuskoj 1,45 miliona ljudi, od kojih je 260.000 bilo poreklom iz Maroka, 180.000 iz Tunisa, 15.500 iz podsaharske Afrike i Madagaskara i 44.000 iz Indokine.

Nakon pada komunizma u Evropi i raspada SSSR-a (1990-1991), oko 2,5 miliona Nemaca napustilo je prostor bivšeg Sovjetskog Saveza kako bi se vratilo u zemlju svojih predaka. Najviše ih je došlo 1994. kada se u Nemačku vratilo 215.000 ljudi.

Početkom 1990-tih usledio je talas izbeglica iz bivše Jugoslavije koje su uglavnom odlazile u Nemačku.

Demograf Fransoa Eran je naveo da je iz bivše Jugoslavije najviše zahteva za azil zabeleženo tokom tri godine: 100.000 zahteva 1990. godine, 226.000 1991. godine i 173.000 1992. godine. Pritom je tri četvrtine izbeglica otišlo u Nemačku.

Eran je dodao da je očekivani broj od 800.000 tražilaca u ovoj godini u Nemačkoj bio već dostignut i premašen 1992. godine.

Po padu komunističkog režima u Albaniji, oko 400.000 Albanaca je počev od decembra 1990. pobeglo u Grčku i isto toliko u Italiji. To iseljavanje je trajalo više godina.

Portugalija, poznata po iseljavanju stanovnika ali i kao nekadašnja kolonijalna sila, dočekala je povratak oko 500.000 Porugalaca iz bivših kolonija, po proglašenju nezavisnosti Mozambika u junu 1975, Angole u novembru 1975, ali i sa Zelenortskih Ostrva i Sao Tome i Principea.

Početkom 2000. Španija se suočila sa dolaskom 300.000 građana Ekvadora koji su napustili zemlju zbog finansijske krize koja je dovela do uvođenja dolara kao valute. Mnogi su se vratili pošto je ekonomska kriza pogodila Iberijsko poluostrvo.

Po završetku Vijetnamskog rata i ulaska Crvenih Kmera u Pnom Pen 1975. godine, oko 1,3 miliona ljudi je potražilo utočište u inostranstvu. Većina njih, oko 800.000, otišla je u SAD, dok ih je u Evropi najviše otišlo u Francusku, oko 130.000 ljudi.

Izvor: AFP

Foto: Shutterstock.com

Povezani sadržaj

• 

  Vesti

  : Zašto je Merkelova velikodušna prema izbeglicama?
  
• 

  Vesti

  : Teroristi među azilantima - malo verovatno
  
• 

  Vesti

  : EU pomoć za migracije 80 miliona evra od 2001.
  
• 

  Vesti

  : Nove mogućnosti ali i restrikcije za migrante s Balkana